Angelo's kanaries gestolen uit tuin:in de BEVERWAARD 'Ik ben er stil van'
Het is stil in de tuin van Angelo Binneveld uit Rotterdam. De volière is leeg en het gefluit is verstomd. Zijn twee zangkanaries zijn vorige waarschijnlijk gestolen. De beestjes worden gemist door hun eigenaar én de buurt, want ze kwetterden de halve Beverwaard bij elkaar.
"Fluiten konden ze als de beste", glimlacht Angelo wrang. Het verlies van zijn twee kanaries doet pijn. "Dat fluiten wordt toch een deel van je leven. En de buurt hield er ook van. Ik werd er vaak op aangesproken." Nu hoopt hij op de gouden tip.
Begin vorige week moet het gebeurd zijn. Hij liep de tuin in, toen de stilte hem overviel. Het viel niet eens meteen op, maar het was echt zo. Kijken. Schrikken. Weg waren de gele kanaries.
'Het is stil en ik ben er ook stil van. Het voelt gewoon niet goed.'
"Er was vermoedelijk al iemand in de tuin geweest. Een aantal rotsen langs de fontein lag was naar beneden gevallen. Kwamen ze poolshoogte nemen om te kijken wat er te halen viel? Ik denk het."
Niet dat de twee zangkanaries een groot bedrag vertegenwoordigen. "Het zijn geen raskanaries, maar huis, tuin en keuken-kanaries. Maar zingen konden ze als de beste. Ze konden echt ongelooflijk goed zingen. Erg hard ook."
Tips
In de loop van de week van de week zijn er al wat tips binnengekomen, maar het verlossende bericht is nog niet gekomen. Wel kreeg Angelo een aangewaaide gele kanarie van een meelevende buurtbewoner.
Maar zijn eigen vogels zijn nog niet terug. Hij doet dan ook een oproep. "Weet je iets? Laat het mij weten! Ik vind het zo jammer. Sowieso heeft niemand wat te zoeken in mijn tuin. En wat moet je hiermee? Je veroorzaakt er leed mee."
Weet je meer over de verdwijning, neem dan contact op met RTV Rijnmond. Dat kan via nieuws@rijnmond.nl. De kanaries zijn geel waarvan één met een karakteristieke platte kuif.
Anti-terreuroefening door de DSI in openbaar vervoer Rotterdam
Vandaag hebben speciale eenheden van politie en Defensie een grote anti-terreuroefening gehouden in Rotterdam. Er werd geoefend op het terrein van de RET-remise in Rotterdam-Zuid. Een arrestatieteam moest een einde maken aan een gijzeling in een tram. De oefening in Rotterdam is onderdeel van het reguliere oefenprogramma van de DSI.
DSI (Dienst Speciale Interventies)
De DSI heeft de taak om terreur te bestrijden en om een einde te maken aan een levensbedreigende situaties. Hierbij is soms de inzet van speciale eenheden van politie en Defensie nodig. De DSI kan bijvoorbeeld optreden als arrestatieteam of om een gijzeling te beëindigen. De DSI bestaat uit speciale eenheden van politie en Defensie. Door deze combinatie kan DSI flexibel optreden. bron: https://www.mediatv.nl/ Foto door media tv gemaakt
NIEUWS OMTRENT IJSSELBURGH BEVERWAARD BRON:AD
De Nederlandse Watersnoodramp Heeft in 1953 Surinaamse 'centjes' voor Watersnoodramp: 'Niemand mopperde'
ook veel indruk gemaakt in Suriname. In het buurtcentrum in de Rotterdamse Beverwaard halen medewerksters Hellen en Lygia herinneringen op aan hun jeugd in Paramaribo.
Twee cent
Hellen weet het nog als de dag van gisteren, haar tijd als jong meisje op school in de hoofdstad van Suriname: "Iedere maandag moesten we twee cent meebrengen. Je ging echt het huis niet uit zonder je twee cent."
Het geld was bedoeld voor een watersnoodramp bijna aan de andere kant van de wereld, maar in Suriname werd veel gedaan om Nederland te steunen: "Als je iets moest doen, dan doe je dat", vertelt Lygia over de gewoontes van vroeger. "Je gaat niet vragen 'waarom?' of zeggen 'ik heb het niet'. Nee, je doet het gewoon."
"Het leefde"
Volgens Hellen was het zelfs 'leuk' om geld te geven: "Als je je geld was vergeten, ging je gelijk weer terug naar huis. Het was zo ver weg, maar toch leefde het", verklaart ze.
Het geld werd in een pot gestopt en naar Nederland gestuurd. En de dames wisten waar hun geld naartoe ging, want ze kregen beelden en foto's te zien: "Als het geld wegging werden we op de hoogte gehouden. We kregen er een verslagje bij", vertellen beide dames.
Angst voor water
Dat de Watersnoodramp van 1953 veel indruk maakte in Suriname blijkt ook nu, 65 jaar later wel: "Ik vertel de kinderen hier vaak over", zegt Hellen. Ook al was ze er zelf niet bij in Nederland, de angst voor water is er wel degelijk, zegt de vrouw die in de Beverwaard woont.
"Met het water hierachter, ik denk altijd dat het water hier zo de Beverwaard in kan spoelen. Nou, dan zitten we mooi eronder. De angst zit er nog altijd in."
"Ik woon hier al zo lang, maar heb altijd het idee dat het kan overstromen, omdat we de Watersnoodramp hebben beleefd. Ik zweer het, het is altijd in m'n hoofd." En lachend besluit Hellen haar verhaal: "Ik ben nog steeds een beetje bang voor het water."bron:rijnmond1-2-18
Laatste strohalm voor Kledingbank Zuid
Het is een begrip in de Rotterdamse Beverwaard en daarbuiten: de kledingbank voor minima van Sandra Zimmerman. Maar Zimmerman moet als vrijwilliger zelf zoveel euro's bijleggen dat ze met pijn in het hart overweegt te stoppen.
Er lijkt nog één laatste strohalm te zijn die de Kledingbank Zuid kan redden. Veel heeft Sandra niet geslapen de afgelopen nachten. De financiële malaise waarin haar kledingbank is beland, ligt als een steen op haar maag. "Ik moet er niet aan denken dat het stopt. We helpen zoveel mensen."
Vaste lasten
Maar de bankrekening van Sandra bereikt zijn grenzen. Ze kan de vaste lasten niet meer opbrengen. Die lopen iedere maand op tot rond de honderd euro. Dat zou na acht jaar het einde betekenen van de Kledingbank Zuid.
De ruimte is van boven naar beneden gevuld met jassen, jurken, truien, schoenen, tasjes en nog veel meer. Het één gedragen, het ander nog fonkelnieuw. Alles is geschonken.
Praten en luisteren
Iedereen die zwart op wit kan aantonen dat hij of zij in armoede leeft wordt gratis in de kleren gestoken. "Op een sollicitatiegesprek wil ik dat iemand een goede indruk maakt", zegt Sandra.
De kledingbank is soms meer dan het verstrekken van textiel. "Soms zijn mensen zover afgegleden dat ze rondlopen met de gedachte om er een einde aan te maken." Dan is het vooral heel veel praten en luisteren voor Sandra Zimmerman en haar collega's.
Burgerinitiatief
Hoe waardevol ook, er moet een oplossing komen voor het structurele financiële bijspringen van Sandra en de andere vrijwilligers. Formeel gezien is de Kledingbank Zuid geen welzijnsorganisatie en komt het daarom niet in aanmerking voor subsidie.
De kledingbank heeft nu een aanvraag ingediend om geld te ontvangen als burgerinitiatief. Het gaat om een kleine 2 duizend euro om het te redden tot het einde van het jaar. Dan moet er een definitieve oplossing komen.
Ingewijden zeggen dat de kledingbank een goede kans maakt op groen licht. Lukt dat niet, dan moet gevreesd worden dat na acht jaar het einde komt voor de kledingbank van Sandra Zimmerman. bron:rijnmond 29-01-2018
Is het toegestaan om in het openbaar te filmen en fotograferen?
De afgelopen jaren komt het steeds vaker voor dat mensen op internet foto’s en/of filmpjes plaatsen. Iedereen beschikt tegenwoordig wel over een mobiel met camera, zodat je bij elke situatie snel je mobiel kan pakken en alles op camera kan vastleggen. Denk bijvoorbeeld aan de ‘Terrasmeisjes’, welke meisjes door een man werden gefilmd terwijl zij aan het ‘zeuren’ waren over een haar in hun lunch. Zij werden hierop aangesproken door een andere terrasganger, waarna een verhitte discussie ontstond. Dit alles is op camera vastgelegd en vervolgens op het internet geplaatst. De vraag is of het zomaar is toegestaan om foto’s en/of filmpjes van een ander op het internet te plaatsen.
In het algemeen geldt dat filmen en fotograferen op de openbare weg en in de openbare ruimte mag, omdat dat valt onder de zogeheten ‘vrijheid van informatiegaring’, beter bekend als de vrijheid van meningsuiting. Dit is anders als iemand gebruik maakt van een aangebrachte vaste camera, aangezien je de mensen dan moet waarschuwen dat ze gefilmd kunnen worden. Als je zelf een camera vasthoudt, zoals bijvoorbeeld een mobiel met camera, dan hoeft dat niet.
In besloten ruimtes zijn de regels strenger. Dit vloeit voort uit het feit dat mensen dan in de veronderstelling verkeren dat zij privacy hebben. Aan het recht van privacy wordt in dat geval meer gewicht toegekend. Om die reden is er dan ook wetgeving voor cameratoezicht waarin staat opgenomen dat filmen of fotograferen op een voor het publiek toegankelijke plek gewoon mag, mits dan wel de aanwezigheid van de aangebrachte camera’s duidelijk aangegeven staat. In besloten ruimtes daarentegen, zoals op het werk, mogen mensen in beginsel niet zomaar worden gefilmd. Dit lijdt alleen uitzondering als daarvoor een zwaarwegend belang aanwezig is.
Is bij filmen in openbare ruimtes dan praktisch alles toegestaan onder het mom van vrijheid van informatiegaring/vrijheid van meningsuiting? Nee, want tegenover dit belang staat het portretrecht van een ieder en het daarmee verband houdende recht op privacy. Zoals hiervoor al aangegeven, gelden er strengere regels wanneer er gefilmd wordt met behulp van aangebrachte camera’s. Daarnaast houdt het portretrecht in dat een foto of film van een bepaald persoon niet zomaar mag worden gepubliceerd (op bijvoorbeeld het internet) als de betreffende persoon een redelijk belang tegen publicatie heeft. Wanneer een persoon die op straat wordt gefilmd of gefotografeerd een redelijk belang tegen publicatie heeft, is niet eenvoudig te zeggen, aangezien hier de nodige juridische discussies over zijn. Bovendien is het vaak moeilijk om een harde lijn te trekken, omdat verschillende situaties zich voor kunnen doen. Grote kans dat het wel is aan te merken als privacy schending als je mensen filmt of fotografeert in een intieme situatie en vervolgens de foto en/of het filmpje op het internet publiceert.
Het komt er op neer dat je je in het openbaar maar beter niet kan misdragen, want je staat zo in een filmpje op het internet. Heeft u vragen over dit onderwerp of staat u met een vermelding of een filmpje op het internet? Neem dan contact op met
bron:
mr. D.M. Hennen op telefoonnummer 072 – 511 40 32 (keuzeoptie 2).
Kledingbank Beverwaard in zwaar weer
24 januari 2018
GroenLinks Rotterdam wil dat de kledingbank in de Rotterdam-Zuid zo snel mogelijk uit de brand wordt geholpen. Fractievoorzitter Judith Bokhove vindt dat bureaucratie niet in de weg moet zitten van goede initiatieven en vraagt de gemeente een oplossing te zoeken voor het behoud van de kledingbank in de Beverwaard.
De Kledingbank in Rotterdam-Zuid is een onmisbare schakel in het bereiken van mensen en het vroegtijdig kunnen helpen als ze in de problemen dreigen te raken. Vrijwilligers betaalden tot nu de kosten voor de huur van opslagruimte (€100) uit eigen zak. Dat kunnen ze niet meer opbrengen en daarmee lijkt de kledingbank ook geen toekomst meer te hebben.
Judith Bokhove: ‘De kledingbank in de Beverwaard is een sociaal knooppunt in wijk, dat moeten we echt behouden. De vrijwilligers zetten zich al jarenlang met hart en ziel in voor het bestrijden van armoede en zijn een luisterend oor voor de bewoners.’
Volgens de officiële regels is de kledingbank geen welzijnsorganisatie en krijgt geen subsidie. De gebiedscommissie mag hun budget hiervoor niet aanspreken omdat de commissie geen geld mag steken in huisvesting.
"Mensen stopten en maakten foto's", vertelt Monique Hoogland. "Er werd zelfs tegen haar gepraat", vult haar echtgenoot Ben aan. "Meestal door dronken mensen, maar niet altijd. Het gaf toch een zekere gezelligheid."
Wat er is gebeurd voor de woning in de Beverwaard is niet helemaal duidelijk, maar alles wijst op diefstal. "Ze zat vast aan de regenpijp. Die hing er op half zeven bij toen ik ontdekte dat ze weg was. Er is geweld gebruikt."
De pop kwam in het leven van Ben en Monique tijdens een viering van Halloween meer dan tien jaar geleden. Aanvankelijk ging het om een koppel. De een zat, de ander stond. Twee jaar geleden werd het zittende exemplaar al gestolen. Nu is de tuin helemaal leeg.
"We hebben haar destijds laten staan, omdat we wel veel reacties kregen. Het is apart, maar langzaam ga je je toch hechten. We deden haar elk jaar een mooi setje kleren aan en dan was ze weer als nieuw."
Ben: "We missen haar, Er is een leeg gat nu." Monique: "Ze hoorde bij ons."
Als signalement geven Ben en Monique lang zwart haar, donkerpaarse hakken, witte sokken, verder helemaal gekleed in het zwart. Monique: "Ze droeg een mooie blouse."
Ben en Monique Hoogland willen graag meer te weten komen over de verdwijning van hun etalagepop uit de voortuin. Ben: '"We zouden ook blij zijn als er iemand een vervanger weet." De pop is nog te zien op Google Streetview.
Reacties kunnen naar nieuws@rijnmond.nl